ΑΝ ΟΙ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΙ δεν θέλουν επενδύσεις και να φάνε ψωμί (από το Κατάρ), ας φάνε βελανίδια. Αυτό περίπου είπε ο υπουργός Ανάπτυξης, Αδωνις Γεωργιάδης, πριν από δύο χρόνια, απαντώντας στη Βουλή για το θέμα της επένδυσης του πρώην εμίρη στη Ζάκυνθο, εκφράζοντας πολλούς με παρόμοια νοοτροπία.
Έκτοτε το επανέλαβε αρκετές φορές και σε διάφορες παραλλαγές.
Για όποιον έχει γνώση της υπόθεσης αυτής, οι Ζακυνθινοί στους οποίους αναφέρθηκε ο υπουργός Ανάπτυξης ποτέ δεν εναντιώθηκαν σε επενδύσεις. Αυτό που συνέβη είναι ότι μία μέρα του 2014 κάπου 200 κάτοικοι των Ορεινών της Ζακύνθου, μαζί με τους ιερείς και μοναχούς των ναών της περιοχής και τους κοινοτάρχες τεσσάρων κοινοτήτων, έμαθαν ξαφνικά ότι η γη τους, κάπου 15.000 στρέμματα συνολικά, είχε πωληθεί σε μία εταιρεία καταριανών συμφερόντων, από κάποιον που δεν του ανήκε η έκταση αυτή.
Φανταστείτε κάποιον να πουλάει εν αγνοία σας και παράνομα το σπίτι ή ένα ακίνητό σας σε κάποιον που ενδιαφέρεται να φτιάξει εκεί ένα ξενοδοχείο και αν διαμαρτυρηθείτε, να σας καταγγείλουν ότι είστε εχθρικός με τις επενδύσεις!
Σήμερα εκκρεμούν οι διώξεις της δικαιοσύνης εναντίον των ατόμων που μεθόδευσαν την πώληση. Όπως εξήγησαν πολλές φορές οι κάτοικοι, οι φορείς και οι εκπρόσωποι της εκκλησίας του νησιού, κανένας τους δεν είναι αντίθετος με την αξιοποίηση της γης, με τον τουρισμό ή τις επενδύσεις. Αρκεί να γίνονται νόμιμα και όχι αρπάζοντας την περιουσία τους με απάτες.
Αλλά για κάποιους αυτά δεν έχουν σημασία. Όποιος αντιδρά στις «επενδύσεις» είναι εχθρός της ανάπτυξης και της οικονομίας. Ακόμα και αν ο «επενδυτής» επενδύει σε γη που απέκτησε παράνομα.
Είναι γεγονός ότι κατά καιρούς έχουν υπάρξει, σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, είτε μαξιμαλιστικά αιτήματα τοπικών φορέων, είτε υπερβολές. Όπως για παράδειγμα ορισμένες αντιδράσεις για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή το αίτημα κάποιων που ήθελαν το Ελληνικό να γίνει περιβόλια.
Υπήρχαν όμως και πάρα πολλές τοπικές αντιδράσεις κατοίκων που είχαν δίκιο και επιβεβαιώθηκαν, όπως οι κάτοικοι των περιοχών του Ασωπού, που τον μόλυναν οι ανεξέλεγκτες βιομηχανίες, ή οι κινήσεις πολιτών του Αστακού Αιτωλοακαρνανίας, όταν αντέδρασαν σε μία εξαιρετικά ρυπογόνο επένδυση που είχε σχεδιαστεί να γίνει στην περιοχή τους. Όπως έχουν δίκιο και τώρα οι κάτοικοι της Ζακύνθου που διαμαρτύρονται για τη γη που τους έκλεψαν.
Φανταστείτε κάποιον να πουλάει εν αγνοία σας και παράνομα το σπίτι ή ένα ακίνητό σας σε κάποιον που ενδιαφέρεται να φτιάξει εκεί ένα ξενοδοχείο και αν διαμαρτυρηθείτε, να σας καταγγείλουν ότι είστε εχθρικός με τις επενδύσεις!
Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τους Ζακυνθινούς των Ορεινών. Αλλά ο υπουργός Ανάπτυξης όχι μόνο δεν τους συμπαραστάθηκε, απαιτώντας να επιβληθεί ο νόμος, αλλά τους στιγμάτισε και ως διώκτες των επενδυτών. «Είχατε, κύριοι Ζακυνθινοί, κάποιες χιλιάδες στρέμματα που δεν τα κάνατε τίποτα» είπε στη Βουλή ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος αποφάνθηκε πως αν δεν θέλουν επενδύσεις, δεν θα γίνουν. «Θέλουν οι Ζακυνθινοί να πεινάσουν; Ας πεινάσουν». «Αν η Ζάκυνθος δεν θέλει, δεν πειράζει, θα πάμε κάπου αλλού».
Αυτό θα έλεγε ενδεχομένως σήμερα και η Μαρία Αντουανέτα. Αλλά οι επενδύσεις, όσο κι αν τις χρειάζεται η οικονομία, σε μία χώρα που θέλει να είναι ευνομούμενη και όχι μπανανία, χωρίς νομιμότητα δεν μπορούν να υπάρξουν.