«Εξηγέρθη ως ο υπνών Κύριος και ανέστη σώζων ημάς.»
Αγαπητοί συνεορταστές, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
Το γύρισμα του έτους μάς ξανάφερε στα φρικτά γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας και την ζωοδότρα Χαρά της Ανάστασης. Οι ψυχές μας αναγαλλιάζουν ενώπιον του θαύματος του άδειου Τάφου του Ιησού και οι καρδιές μας πάλλονται, συμμετέχοντας εκ βαθέων στον θρίαμβο της κατατρόπωσης της φθοράς και του θανάτου, που κατακτήθηκε μέσω της εκούσιας Θυσίας του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Εναθρωπήσαντος, Παθόντος, Σταυρωθέντος και Αναστάντος εν δόξη τριημέρου εκ των νεκρών.
Η αγιωτάτη Εκκλησία μας, αν και γιορτάζει γηθοσύνως την κατατρόπωση του Θανάτου, δεν εθελοτυφλεί πίσω από την όντως Χαρά της, δεδομένου ότι ο σύγχρονος άνθρωπος ταλανίζεται από πλείστα όσα προβλήματα επιβίωσης αυτού του ίδιου και της οικογένειάς του, συνύπαρξης με τον Άλλον, είτε αυτός βρίσκεται πολύ κοντά του, είτε σε κοινωνικό και εθνικό πλαίσιο. Ο εκκλησιαστικός ποιητής παραδέχεται: «Αι ανομίαι μου υπερήραν την κεφαλήν μου, ωσεί φορτίον βαρύ εβαρύνθησαν επ’ εμέ.» (Ψαλμ. 37, 5).
Κατ’ αυτή την επίσημη ημέρα και ώρα, δεν χρειάζονται απελπισίες. Είναι ανάγκη όμως να επισημάνουμε ότι η σπίθα της φθοροποιού φωτιάς που σιγοκαίει στα σπλάχνα της ανθρωπότητας και -συν τω χρόνω- καθίσταται πυρκαγιά, κρύβεται στην ολοσχερή έλλειψη αναστάσιμου βιώματος, ως άμεση συνέπεια της πλήρους απομάκρυνσής μας από τον Αναστάντα Μεσσία, ως αποτέλεσμα των αθέμιτων έργων των Χριστιανών, συχνά άχριστων και άρα άχρηστων…
Καθώς ο χριστιανικός κόσμος εκκοσμικεύεται, λησμονώντας όλοι εμείς ότι χρέος ενός εκάστου -και όλων μαζί- είναι να μαθητεύσουμε πάντα τα έθνη στον Χριστό, τα πάντα έχουν υποταχθεί στις ανάγκες της προσωπικής ιδιοτέλειας, του υλικού συμφέροντος, το ανθρώπινο πρόσωπο -για το οποίο θυσιάστηκε ο Θεάνθρωπος- έχει γεράσει και ξεφτίσει, επειδή δεν λιπαίνεται από την δρόσο του Πνεύματος. Έτσι, επιπλέουν παγκοσμίως οι ολιγάρχες, οι χαμηλού επιπέδου πολιτικές από άρχοντες ωφελιμιστές, λόγοι πνευματικών ηγετών δίχως ουσία και προοπτική εσχατολογική. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα, τα δε δεινά επισσωρεύονται: Φτώχεια, ανεργία, κρίση στην οικογένεια, υπογεννητικότητα, αφιλία, απανθρωπία, μοναξιά, και όλα τα κακά που προστίθενται επί της ανθρωπότητος, η οποία δεν μπορεί (μάλλον επειδή δεν θέλει, σε τελική ανάλυση) να ανακουφισθεί από το Φως της Ανάστασης.
Όμως, η λαμπάδα της Ανάστασης είναι ήδη αναμμένη και έχει την δυναμική να κατακάψει την παλαιότητα του κόσμου ετούτου και να σκορπίσει φως Χριστού σε όλες τις σκοτεινές και αποτρόπαιες πτυχές του ταλαίπωρου βίου μας. Ο λόγος της Αποκάλυψης του Ιωάννου μπορεί να γίνει, εδώ και τώρα, μια μόνιμη και διαρκής πραγματικότητα: «Τα αρχαία παρήλθον» και «Ιδού, καινά ποιώ πάντα». Δηλαδή, τα αρχαία πέρασαν! Ιδού, όλα τα κάνω νέα!!! Με τέτοια λαμπρά δεδομένα, γιατί να επιμένουμε να κρυώνουμε μακριά από αναστάσιμο Φως; Γιατί να αυτοτιμωρούμαστε, παραμένοντας στο προσωπικό ή κοινωνικό σκοτάδι μας;
Αγαπητοί συνεορταστές, παραλάβετε όσα Δώρα προσφέρει η Ανάσταση και είναι σίγουρο ότι ούτε θα χάσετε, μήτε θα χαθείτε! Λοιπόν, «Δεῦτε πάντα τὰ ἔθνη, γνῶτε τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τὴν δύναμιν. Χριστὸς γὰρ ὁ σωτὴρ ἡμῶν, ὁ ἐν ἀρχῇ Λόγος, ἐσταυρώθη δι᾿ ἡμᾶς καὶ ἑκὼν ἐτάφη, καὶ ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τὰ σύμπαντα. Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.»
Με όλη μου την αγάπη και καρδιακές ευχές
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Ζακύνθου ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Δ΄
