32 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το θάνατό του Δημήτρη Λάγιου αφιερωμένο παρακάτω ένα ποίημα μου εις μνήμη του.
Δημήτρης Λάγιος
(Ο θάνατος σε κυριεύει)
Το πάθος σου η μουσική
Αγάπη σου η μελωδία
Ήταν για σε ύψιστα αγαθά
Της δικής σου παρουσίας.
Καρτερούσες πολλές φορές
Από μεγάλους ποιητές
Να γράψεις ωραίες μουσικές
Που ‘χουν τον ήλιο για λατρεία.
Από των αθανάτων τις γραφές
Έπλαθες ύμνους και μορφές
Ζακυνθινής κληρονομιάς
Με σερενάδες επαγγελίας.
Να ονειρεύεσαι στο κάθε βήμα σου
Πριν την ζωή μετά το θάνατο
Και κάθε ψίθυρο από τα χείλη σου
Από το χρόνο σου μέχρι το άπειρο.
Και η Υακίνθη σου να ξεπροβάλει
Μέσα από σένανε κορμί ανάγλυφο
Μέσα από θάλασσες νέκρα τα όνειρα
Μοίρα σε πρόδωσε και ήτανε άδικο.
Ρωγμές ανοίχτηκαν μέσα στον πόνο
Η απουσία σου να ζωντανεύει
Νότες να παίζεις πάνω στο πιάνο
Ο θάνατος σε κυριεύει.