Αναβολή Πανεπιστημιακής αστυνομίας ή αναβολή νηνεμίας;
Εύληπτη είναι η εικόνα τόσο ένδον όσο και εκτός των Πανεπιστημίων, αφού, αγαθή τη τύχη, τα ΜΜΕ αυτή τη φόρα πράγματι δείχνουν τις εικόνες από τα ατέρμονα αδικήματα που τελούνται από μη σέκτες αλλά από αδυσώπητους μπαχαλάκηδες. Ο μακιαβελισμός της σημερινής κυβερνήσεως πάνω στη Πανεπιστημιακή αστυνομία θεωρήθηκε απαραίτητος από ένα σημαντικό κομμάτι του εκλογικού σώματος, ωστόσο η αντίθετη στάση κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων πάνω στο νομοσχέδιο φαίνεται εισέτι να αποδίδει καρπούς, αφού μέχρι πρότινος δεν έχουμε αντικρίσει άοπλους αστυνομικούς στους Πανεπιστημιακούς χώρους, που είχε προαναγγελθεί από τους ιθύνοντες. Τούτο το διακύβευμα έχει ως αποτέλεσμα την αδιάλειπτη αμαύρωση των ΑΕΙ μέσω της τελέσεως πράξεων που εκτός του ότι προσκρούουν στους θεσμοθετημένους ελληνικούς νόμους του Κράτους μας, έτι περαιτέρω αντίκεινται στους ηθικούς νόμους, ήτοι στους άγραφους νόμους, οι οποίοι, κατά πολλούς, θεωρούνται ανώτεροι.
Η ζοφερή αυτή εικόνα με το «Πανεπιστημιακό άσυλο» των φοιτητών να έχει μετατραπεί σε άσυλο ύποπτων εγκληματιών, καθιστά το μέλλον της κοινωνίας μας δυσοίωνο. Τύχη αγαθής ικανότητος της Ελληνικής Αστυνομίας, ενδέχεται μετά και τη προσαγωγή ολίγων «φοιτητών», η νοοτροπία τους να τροποποιηθεί σε βαθμό, που οι Έλληνες φοιτητές να μην αντικρίζουν αενάως τέτοια σκηνικά ή να φοβούνται να παραβρεθούν εις αυτά ένεκεν της ιδεολογίας τους. Εντούτοις, η δαμόκλειος σπάθη των κατοικούντων ή των παρευρισκομένων εις τα Εξάρχεια, οι οποίοι συν τοις άλλοις δημιουργούν ενστάσεις παρό του ότι η αστυνομία βαθμηδόν δίνει έναν ευαγή και ανένδοτο αγών ενάντια στην παρανομία.
Ωσαύτως, καίτοι πλειστάκις έχουν συλληφθεί υπαίτιοι βανδαλισμών, ουδείς εξ αυτών είτε φυλακίστηκε για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα είτε πλήρωσε τις ζημίες που προκάλεσε στο δημόσιο χώρο. Απεναντίας ο απαθής Έλλην φορολογούμενος μέσω των υψηλών φόρων, είναι αυτός που αναγκάζεται να πληρώσει όσα κατέστρεψε ένας οικτρός.
Πρόδηλος είναι ο ζήλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τους βδελυρούς, αφού αντιτάσσονται ουχί μονάχα στη Πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά και στην είσοδο των φοιτητών με φοιτητική κάρτα (πάσο), ώστε ο χώρος να μην αποτελεί καθημερινώς το «στέκι των τραμπούκων». Όθεν, γεννάται το εύλογο συμπέρασμα πως τούτοι υποστηρίζουν τέτοιες πράξεις και δη τους υπαιτίους.
Δυστυχώς, μολονότι και ο γράφων εν πρώτης ετίθετο ενάντια της Πανεπιστημιακής αστυνομίας, αφού το Πανεπιστήμιο αποτελεί έναν χώρο ιδεών και γνώσης, ωστόσο αυθωρεί και παραχρήμα μετά τη θέαση της υφιστάμενης κατάστασης, αναγκάστηκε να υιοθετήσει την αντίθετη άποψη, αφού αποτελεί και την μόνη, καθώς φαίνεται, λύση. Κάνοντας μία σύγκριση με τα Πανεπιστήμια του εξωτερικού, τότε μπορούμε να υπεισέλθουμε σε συμπεράσματα, που δείχνουν την μη πρόοδο μας, αφού εκεί δίχως Αστυνομία φαινόμενα βίας, καταλήψεων και βανδαλισμών αποτελούν στη γλώσσα τους λέξεις «ανέγνωρες».
Εν κατακλείδι, η ανομία στα Πανεπιστήμια θα πρέπει προσηκόντως και μη, να παύσει, η αστυνομία ενόσον το θελήσει, ήτοι μετά από ανωτέρω εντολή έχει τη δυνατότητα να το πράξει και δη οποτεδήποτε. Δυστυχώς, ακόμη και οι ξένοι γνωρίζουν, μερικοί από τους οποίους σε αβυσσαλέο βαθμό, την άσεμνη εικόνα μας. Είθε, ουχί εις το διηνεκές μέλλον αλλά λίαν συντόμως, η Πολιτεία να λάβει αυστηρότερα και αποτελεσματικότερα μέτρα προς την οιονεί εξόντωση της αφιονισμένης πλέμπας.
Διονύσιος Σ. Δραγώνας
Φοιτητής Νομικής NUP, Κοινωνικής Θεολογίας ΕΚΠΑ