Η “προστασία” του Ναυαγίου, και άλλα …παραμύθια!
Όλη η Ζάκυνθος είναι σε αναμμένα κάρβουνα… αγωνιά και αναμένει…
Για να μάθει τα ονόματα των επιτρόπων!
Των νέων σωτήρων του νησιού που θα οριστούν ως εκπρόσωποι των φορέων τους (μη ρωτάτε από ποια όργανα, ακόμα το ψάχνουν μέσα στο ευρύτερο έλλειμμα δημοκρατικών διαδικασιών) στη νεόκοπη “Επιτροπή Σωτηρίας” του Ναυαγίου!
Γιατί από τη στιγμή που μας τελείωσε η πολυδιαφημισμένη Ανώνυμη Εταιρεία (φαίνεται πως ήταν τόσο μεγάλο το σκάνδαλο που το πήραν είδηση και οι κυβερνητικοί και την απέσυραν άρον άρον), και προκειμένου να μην πάνε χαμένα τα κουστούμια που είχαν ράψει οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι οικονομικοί παράγοντές μας, η κυβέρνηση κατάληξε νύχτα στο τρικ της σύστασης μιας επιτροπής, για να νομίζουμε ότι κάτι γίνεται…
Μιας επιτροπής χωρίς προφανή λόγο ύπαρξης, καθώς δεν έχει να προτάξει ούτε κάποια καινούργια αρμοδιότητα (ουσιαστικά όλα όσα καλείται να διεκπεραιώσει η επιτροπή μπορούσε να τα κάνει και η κτηματική υπηρεσία), ούτε καν συγκεκριμένα κονδύλια για το έργο της (βασίζεται μόνο στην πιθανότητα χρηματοδότησης από τον πολύ περιορισμένο προϋπολογισμό του Υπουργείου Τουρισμού και στη θέληση του εκάστοτε Υπουργού)…
Και μην κοιτάτε που στη σχετική τροπολογία περιλαμβάνεται και μια σκανδαλώδης πρόβλεψη (σιγά μην έλειπε) για την κατ’ εξαίρεση, και σε υπερβολικά στενό χρονοδιάγραμμα, αδειοδότηση των απαιτούμενων έργων, αλλά και των δρόμων πρόσβασης (ενώ δεν υπάρχει τέτοια πρόσβαση στο Ναυάγιο, σα να κόπτονται υπερβολικά για τον περίφημο “δρόμο διαφυγής”), αυτή δεν έχει καμία σχέση με τις αρμοδιότητες της επιτροπής… αφορά μάλλον άλλα “γραμμάτια”!
Σε κάθε περίπτωση δε νομίζω πως χρειάζεται επί του παρόντος περαιτέρω ανάλυση της πιθανής αναποτελεσματικής λειτουργίας μιας τέτοιας Επιτροπής, των αρμοδιοτήτων της Κτηματικής Υπηρεσίας, ή του περίφημου “δρόμου διαφυγής”…
Επειδή όμως, ίσως και λόγω επαγγελματικής διαστροφής, με ιντριγκάρει αρκετά η τόσο αγχωτικά προωθούμενη προστασία του ίδιου του Ναυαγίου (αν και ομολογουμένως η ομορφιά και η σπουδαιότητα της περιοχής και του τοπίου είναι κάτι περισσότερο από ένα σκουριασμένο σκαρί), αναρωτιέμαι:
– Η περίφημη συντήρηση του σκουριασμένου πλοίου (ας θεωρήσουμε πως θα ξεπεραστούν εύκολα τα υπαρκτά νομικά κωλύματα), θα μετατρέψει την παραλία του Ναυαγίου σε ένα τεράστιο καρνάγιο;
– Η απομάκρυνση της σκουριάς από το πλοίο θα πραγματοποιηθεί μόνο με μηχανικά μέσα, οπότε “απλώς” θα επιμολυνθεί με σκουριές όλη η παραλία, ή και με χημικά μέσα, οπότε θα προκληθεί και τεράστια οικολογική καταστροφή;
…εκτός αν στην πλάνη τους σκοπεύουν να μεταφέρουν το πλοίο σε ναυπηγείο για τις απαιτούμενες εργασίες!!!
– Η προστασία του σκαριού από μελλοντική διάβρωση (σε ένα περιβάλλον απόλυτης υγρασίας και αυξημένης αλατότητας), θα γίνει κλείνοντάς το σε γυάλα ή επιχρωματίζοντάς το;
– Έχουν άραγε συνεκτιμηθεί οι, κάθε άλλο παρά μειοψηφικές, απόψεις σύμφωνα με τις οποίες το κουφάρι του ναυαγίου μπορεί να διατηρηθεί χωρίς πρόβλημα ως έχει για πάρα πολλές δεκαετίες, χωρίς να απαιτηθεί καμία δραματική επέμβαση, παρά μόνο η προστασία από τους δυο μεγαλύτερους εχθρούς του… τον άνθρωπο και το χειμέριο κύμα;
– Μήπως τελικά η λύση μπορεί να είναι απλά η ορθή του φύλαξη από τους επισκέπτες και η κατάλληλη προστασία της ακτής ώστε να μην το καταστρέφει το κύμα;
– Και πρώτα και πάνω από όλα μήπως, πριν αρχίσουμε να ορεγόμαστε την άπλετη “ανάπτυξη” που μας έχουν τάξει αυτοί που έχουν ως συνήθειο να πλειοδοτούν στην έγνοια και το άγχος για το μέλλον της Ζακύνθου (χωρίς να είναι και η δουλειά τους πολλές φορές), να κάνουμε και καμιά σοβαρή και εμπεριστατωμένη συζήτηση για το παρόν και το μέλλον μας, ακούγοντας πρωτίστως τους ειδικούς;